Ali ALPARSLAN

Yakup AR

Selim EROĞLU

Mehmet ÖZDEN

Ömer ERGÜL

İMAM HATİPLİ OLMAK!

    Rahmetli  Babam! Kış aylarında evimizin bir odasını  kadrolu imam hatibi olmayan köyümüzdeki  çocuk ve gençler için ücreti mukabil tutulan köy mollası diye tarif edilen hocalara tahsis eder, annemde hoca ve öğrencilere her gün yemek çıkartma gayretinde olurdu.

    Oradaki  bize göre abi, abla durumunda olan gençlerin durumuna ve evimizde özellikle kış aylarında babamın bizzat kıldırdığı, bazen çekinerek te olsa  2 numara abim’in kıldırdığı, bütün aile bireylerinin katıldığı cemaatle namaz kılma merasimlerine heves eder onlar gibi ezan, Kur’an-ı Kerim okumaya imamlık yapmaya imrenirdim, okumak isterdim .

    İlk okulu bitirdiğimde babam beni biraz maddiyatsızlık ve birazda abin okumadı sende  okumazsın diye okula vermiyor; köy işleri ile ilgilenmemi ve arada hocalara giderek ders almamı istiyordu. Israrlarıma 2 yıl dayandı. İki yıl sonra pes diyerek bir yakınımızın da okuduğu Eskişehir Ziya Paşa Kur’an Kurs’una beni gönderdi. Kursumuzun bir bölümü İHL öğrencileri için Yurt bir bölümü Hafızlık Kur’an Kursu idi ve İmam hatipli ağabeyler le hep iç içe olduk, onlar imamlık biz seçmece sıra ile ezan okurduk. 1990 yılı Ramazan ayında Eskişehir Reşadiye Caminde ezbere sabah ve ikindi vakitleri mukabele okur, ikindi, akşam ve yatsı vakti ezanlarını okurdum; merkez selahattin camii olması hasebiyle teravih öncesi vaaza gelen İmam Hatip Lisesi son sınıf öğrencisinden tutun Müftü, vaiz vb. imrenir onları rol model edinmeye çalışırdım. Toplum içine ve aile, akraba çevrelerimizin olduğu yerlere gittiğimizde artık biz Ali, Veli değil; Hafız diye hitap edilir olduk. Din konusunda insanların danıştıkları fetva sordukları saygı duydukları insanlar olmaya başlamıştık.

    Hıfzımızı tamamlayıp diplomamızı alınca sıla hasreti ağır bastı ve Terme İmam Hatip Lisesine yaşımızın büyük olmasından ötürü valiliğe dilekçe vererek kayıt yaptıra bildik. 1990-1991 eğitim öğretim yılı Okula başladım. 

Uzun süre ara vermiş olmanın, sadece Kur'an'ı Kerim ezberleme üzerine yoğunlaşmış olmanın getirdiği bir durum ile adapte olmakta biraz zorlanmış olsakta, ortak paydamızın olduğu bir sürü arkadaşlarımızın olmasıyla birlikte alışmamızın uzun sürmediği; Birinci sınıfını Kocaman Caddesindeki binada okumuş olduğumuz İmam Hatip orta kısmında takdirlik değil ama en azından teşekkür belgemizin olduğu orta ikinci sınıfta cuma tatbikatına gönderilen  hutbe okuyup namaz kıldırtılan bir öğrencilik üç yılı geçirdim. Mesleki tatbikatlar konusunda gayet verimli idim. Yılda bir yapılmakta olan Kur’anı Kerim Güzel okuma yarışmaları, Mübarek Kandil gecelerinde okulumuzun mesleki tatbikat kolunun icra ettiği merkezi camilerdeki programlarda İlahi Korosu ve mevlithanlık yapardım. Ve bu tatbikatlar öğrenciliğim süresinde hep devam etti. 

Futbol oynamayı severdim fireni hiçbir zaman tutmayan bisikletimin terkisinden kaleci formam ve spor ayakkabım eksik olmazdı. Öğle araları ve okul çıkışlarında okulumuzun önündeki toprak sahada her zaman maça hazırdık. Bisikletimim bozuk olduğu zamanlar benimde, eğer param varsa bine bildiğim minübüslere tabir yerindeyse balık istifi biner bu bizim için hiç şikayet konusu olmaz farklı bir eğlence şekli alırdı. Paramız olmadığı zamanlar ise kışın soğuk, yağışlı günleri bisikletle elimizin birini cebimizde ısıtır tek elle bisikleti kontrol eder sonra değiştirir diğerini ısıtırdık. Patates tarlasını andıran Yahya Kemal İlkokulu, Sanayi arsındaki yolda bisikletle çukura girmeden okula gitme yarışı yapardık. Okula gittiğimizde ise bir türlü tam anlamıyla verimli yanamayan sobaların başına toplanır sırayla ısınmaya çalışırdık.

Lise kısımda tabi yaz boz tahtasına dönen eğitim sisteminde, bizim hanemize düşen kredili sistem denen ucube bir sistem oldu. Hangi öğrencinin ne zaman nereden hangi dersi aldığı nasıl geçtiği ve geçeceği belli olmayan bir sistem, görünürde bize bir yıl kazandırmış olarak gözükse de ilim irfan adına pek fazla katkısı olmadı. Gerek orta kısım ve gerekse lisede okurken zaman zaman sınıf başkanlığı yaptığım, oldu.O dönem okul sonrası okulumuzdaki meslek dersleri öğretmenlerimizle en az haftada bir sohbet düzenler; Alt yada üst sınıflardaki arkadaşlarımızı sohbet programlarına davet eder;  Pimpon turnuvaları düzenlerdik. Merkezde görev yapan ve bize abi ve rehber olma çabası taşıyan cami imamlarımızın işleri olduğunda onların yerine camilerine gider bir iki vakit görev yapardım. 

Bu süreçte bizleri dert edinen hocalarımızın olması tabi bu kadar olumsuzluğun yanında umut olmaya devam ediyordu.Hocalarımızın ilgisi alakası zaman zaman düzenlenen sohbet etkinlikleri bizleri hayat, gelecek açısından umutlandırıyordu. 

Toplum gözüyle imam hatip okullarına bakıldığında o yıllarda bir kesim varki bizi küçümseyen, hakir gören gerici yobaz sadece ölülerini defnederken para karşılığı kullanılan insan tipi olarak bakarken, bir diğer kesim imam hatipliler geliyor deyince heyecanlanan onur duyan onların küçücük bir başarısından bile arşa kadar yükselecek umutlar çıkaran resmi bayram ve törenler olduğunda imam hatip öğrencilerini iftiharla ayakta alkışlayan insanlar vardı. Gazetelerde bir köşede imam hatip yazısı görsek bütün dikkatimizi oraya verdiğimiz zamanlardı. 

Hocalarımızın bir kısmı özellikle meslek dersleri öğretmenlerimiz şöyle derlerdi bu okullardan mezun olun, bir şekilde buradan diploma alın, buradan mezun olan hayatta ihya olur kolay kolay şaşırmaz şaşırsa da mutlaka doğru yolu bulur derlerdi. Acı tatlı doğru veya yanlış birçok şey yaşayarak bir birinden kıymetli minnettar olduğum hocalarımın olduğu, her zaman kendimi ait hissettiğim okulumdan 1996 yılı Haziran ayında mezun oldum. . İnsanların örnek aldığı akıl danışıla bilen, örnek insan gözüyle baktığı bir duruma geldik; 

Kur'an Kursu yıllarında ismimin yerine kullanılmaya başlanılan Hafız sıfatı artık Hoca sıfatına dönüşmüş oldu. Bir daha hiç sadece Ali olamadım.

    İmam Hatip lisesi bana Dinim islamı içselleştirmeyi öğretti. Kur’an ve Sünnet  temelinden ayrılmadan manevi gıda ile yetişmeme vesile oldu. 

İmam Hatip Gençliğim ve öğrenciliğim eğitim hayatım boyunca yaptığım her türlü faaliyetin; dost olmanın, fedakârlığın, bir arada yaşamanın, saygı, sevgi ve muhabbetle birbirine kenetlenmenin  acımanın, birlikte şarkı türkü söylemenin, spor, top oynamanın, düşen arkadaşını elinden tutup kaldırmanın olmayanı yada eksik olanı paylaşmanın imkansızlıklardan imkanlar çıkarabilmenin, ezan sesiyle kenetlenip birlikte duaya durmanın, vatanına milletine bağlılığın, göğsünü siper ederek vatan müdafaası, yüce dinimiz İslam, milli ve manevi değerlerimize saldırılara karşı “Ben buradayım!” diyebilen neferlerden olabilmeyi öğretti. 

İmam hatip okulları insanımız, milletimiz açısından büyük bir zenginliktir.  Müslüman bir ülkeyiz, Müslümanlıkla bütünleşmişiz. Doğal olarak anne babalarımızın olduğu gibi bizimde kendi çocuklarımızı güvenle gönderebileceğimiz en temiz  din eğitimi ala bilecekleri yerdir. İmam Hatip okulları eğitim sistemimizin vazgeçilmezidir. Hangi meslekte olursa olsun din eğitimi gereklidir. Çünkü sanki ekmek gibi su gibi insanın din eğitimi almaya ihtiyacı vardır.

İmam hatip okullarında diğer okullardan farkı olarak temel derslerin yanında mesleki derslerinde hem resmi hem de şeffaf olarak açık, sağlam, sahih kaynaklarla öğretilmesi manevi bir atmosfer yaratmakta. Dolayısıyla imam hatip okullarından mezun olan bizler marjinal düşüncelere, davranışlara, aidiyetlere, mensubiyetlere yönelmiyoruz. okullarının bu özelliği bizim için  zenginliktir. İmam Hatip ruhu dediğimiz ruh ile hayatın her alanında ve ortasında yer alan kimseleriz. Bulunduğumuz her meslek ve sosyal aktivite içinde varız kılıç gibi keskin ve pamuk gibi yumuşağız. Duruşumuz ve sözümüzle; ilkeli,  karakterli, onurlu, alçakgönüllü, çalışkan ve hoşgörülüyüz. Ülkemizi seviyoruz, farklı düşünce ve inançlara saygılıyız Kısaca çağın özlemini duyduğu, ülkenin su gibi ve ekmek kadar ihtiyaç duyduğu nesil olduğumuz kanaatindeyim.

Yıl 2019  tarih 8 Mayıs Rabbim bana mezunu, mensubu olduğum aidiyet duygumun hiç eksilmeden devam ettiği; Terme İmam Hatip Lisesi Mezun ve Mensupları Derneği (TİMMDER) Kurucu ve ilk başkanı olmayı lütfetti. Bana, bize düşen bundan böyle geleceğimizin teminatı gençliğe Rol model olmak, dünün İmam Hatip gençliği bugün, Anne, baba eğitimci, din görevlisi, dernek- vakıf temsilcisi olan imam hatiplilere, bizlere büyük görevler ve sorumluluklar düşmektedir. Selam Ve Dua ile……….

Ali ALPARSLAN

Terme İmam Hatip Mezun ve Mensupları 

Derneği (TİMMDER) Başkanı